Ondanks alle geweldige momenten die Mikel Arteta in zijn bijna vijf jaar als manager heeft geleverd, Arsenal Goedkoop Voetbalshirts zijn er waarschijnlijk geen enkele triomf geweest zoals deze. Een betekenisvolle overwinning tegen een echte rivaal die werd behaald in een tijd van grote moeilijkheden.
Vergis je niet, een gelijkspel bij Tottenham zou een indrukwekkend resultaat zijn geweest gezien de omstandigheden waarin Arsenal zich bevond voor de aftrap. De late terugtrekking van Oleksandr Zinchenko vanwege een kuitblessure betekende dat Mikel Arteta zeven spelers van het eerste elftal miste, een andere in Gabriel Jesus werd alleen fit genoeg geacht voor een bank die een who’s who van de Arsenal-academie werd toen de aantallen in de 40 en 50 liepen.
Hun critici zouden beweren dat Arsenal’s opkomst in de strijd om de titel samenviel met een enorme portie blessuregeluk. Dat is misschien wat overdreven, aangezien Jesus de afgelopen anderhalf jaar worstelde met zijn fitheid, terwijl spelers als Jurrien Timber en Thomas Partey het grootste deel van vorig seizoen misten. Waar Arteta geluk heeft gehad, is dat die blessures optraden op posities waar hij net niet kon wegkwijnen; Kai Havertz ontpopte zich als de schrapende, druk zettende en scorende spits die Jesus zou moeten zijn, Jorginho was een stabiliserende, maar langzame hand aan de basis van het middenveld.
Op zondag verdween al dat geluk. Een heel startend middenveld was in de ban. Mikel Merino, Martin Odegaard en Declan Rice vormen de exacte mix van fysiek en sluwheid die Arsenal zou willen voor hun reis over de Seven Sisters Road. Een tandem van Jorginho en Partey had het allemaal kunnen zien en doen, maar elk van hun meer dan 1000 seniorenwedstrijden leek zwaar op hun benen te wegen in het Tottenham Hotspur Stadium.
“We hebben geleden omdat we het plan moesten aanpassen vanwege de spelers die we tot onze beschikking hadden”, zei Arteta. “Ik vond het geweldig. Zodra we dat nieuws kregen, werd het team steeds hongeriger om die wedstrijd te spelen. Het is een groot compliment aan iedereen bij de club om zich op een bepaalde manier te gedragen. Er komt een zware week aan en in plaats van excuses te zoeken, deden we het tegenovergestelde. We gingen de uitdaging aan, speelden met moed en erkenden de kwaliteiten die we hadden om de wedstrijd te winnen.
“We hebben mensen die hard zijn en een dikke huid hebben. Zij houden van het spel en wij houden van winnen. Om van het spel te houden en te winnen, moet je dingen doen die mensen lelijk noemen. Genieten van die lelijke dingen is een groot compliment voor dit team op dit moment.”
Arsenal kon niet het spel spelen dat ze normaal gesproken zouden doen. Een machinekamer die hen normaal gesproken controle en dynamiek zou geven, was inderdaad een serieus probleem. Jorginho en Partey leken er te vaak op gebrand om door te dringen tot het laatste derde deel, en deden wat het middenveld normaal gesproken zou doen in dit soort situaties. Het verschil is dat als de bal langs Rice komt, hij de benen heeft om terug te komen. Er was geen klein beetje pathos in het gezicht van Jorginho op volle snelheid rond het uur, die alles deed wat hij kon om het veld te sluiten terwijl Dejan Kulusevski naar rechts snelde. Hij kon niet eens in de buurt komen van terug.
Arsenals problemen waren niet minder duidelijk aan de bal. Zonder Odegaard was er een niet verrassende terugval in creatieve termen, gedurende het grootste deel van de wedstrijd was de beste route van de bezoekers naar het doel Gabriel Martinelli’s uitbarstingen langs Pedro Porro op de counter. Hij had er misschien meer kunnen maken met een van hen in de 19e minuut, toen hij probeerde een Thierry Henry-achtige afwerking in de verre paal toen Bukayo Saka wachtte op de voorzet. Van meer zorg waren de gebeurtenissen dichter bij Raya’s doel. Een team dat normaal gesproken de meest intense druk kan omzeilen, verspilde maar al te vaak balbezit in eigen derde. Te midden van de lofzangen die Arteta terecht over zijn team uitstortte, was zijn meest opvallende opmerking misschien wel dat zijn spelers “de simpele dingen” helemaal niet goed hadden gedaan.
Als die fouten gaan komen, ronaldo shirt kind al nassr is het handig om de spelers te hebben die Arsenal wel heeft. Als er een andere verdediger dan William Saliba op hem af was gekomen, had Dominic Solanke de tijd gehad die hij nodig had om een schot te lossen toen Ben White balbezit op eigen strafschopgebied weggaf. David Raya werd al vroeg meer dan eens op de proef gesteld. De openingen waren er voor Spurs vanaf het begin en dit zou echt moeten voelen als een die door de gastheren is verspild. Tottenham, dat meer wedstrijden van Arsenal heeft verloren in hun nieuwe thuisstadion dan ze hebben gewonnen in het Emirates Stadium, zal in de nabije toekomst niet veel betere kansen krijgen tegen hun grote rivaal.
Geen wonder dat Ange Postecoglu klaagde over het gebrek aan “overtuiging” van zijn team in het laatste derde deel. Hij ergerde zich aan nog meer vragen over Tottenhams record van standaardsituaties — “Om een of andere reden denken mensen dat ik niet om standaardsituaties geef, het is een verhaal dat kan blijven doorgaan,” zei hij. Maar de echte verontwaardiging had gericht moeten zijn op de manier waarop Spurs hun streven naar gelijkheid had aangepakt.
Het beste vaste-stukteam in Engeland krijgt minstens één keer een opening, Gabriel toont genoeg spierkracht om door Cristian Romero heen te ploegen en Saka’s goed geplaatste voorzet te ontmoeten. Dat zal gebeuren. Wat niet zou moeten gebeuren is dat Spurs elk gevoel verliezen van hoe ze een laag blok uit elkaar kunnen wrikken, ongeacht of het bevolkt wordt door enkele van de beste individuele verdedigers in de Premier League.
Gabriel en Saliba waren nauwelijks gespannen, laat staan Raya. Tottenham probeerde 13 voorzetten na de openingstreffer, slechts één belandde op een wit shirt. Van de schamele zes schoten kwam er slechts één van binnen het strafschopgebied. De verwachte doelwaarde van die pogingen: 0,01, 0,04, 0,04, 0,02, 0,02 en 0,04. Spurs moesten zich laten gelden tegenover hun tegenstander. Ze wonnen slechts 42 procent van hun duels. Met uitzondering van de flitsende Wilson Odobert nam niemand de controle over het spel.
Arsenal leek ondertussen meer op zijn gemak bij wat Arteta erkende als een onwillige diepe blokkade. Jorginho en Partey hoefden zich geen zorgen te maken over de ruimte achter hen. Gabriel en Saliba vielen dat aan. En er was ook niet veel zorg voor hen.
Dit was een wedstrijd die in de laatste seconden werd gekenmerkt door een geërgerd thuispubliek dat Heung-min Son smeekte om te schieten. De 17-jarige Ethan Nwaneri was de eerste die op Tottenham’s nummer 7 afstormde, die zich klaarmaakte om te schieten en snel de bal weggaf. Het enige wat dat deed, was hem in de baan van een ander zwart shirt brengen. En nog een. Er zouden er meer zijn gekomen als dat nodig was geweest.
De vorige keer dat Arteta hier kwam, smeekte hij een hogere macht om zijn spelers vast te houden aan hun voorsprong. Deze keer had hij geen goddelijke tussenkomst nodig. “Ze gooiden alles op alles,” zei Arteta over Tottenham de vorige keer en deze keer. “Ze probeerden het vandaag, maar ik denk dat we er kalmer en beter georganiseerd uitzagen en heel, heel weinig weggaven.”
Dat is dan ook een even indrukwekkende stap als die onder Arteta. Nog niet zo lang geleden was het genoeg vooruitgang om niet te worden weggevaagd in hun zwaarste uitwedstrijden. Pas onlangs leken de beste versies van Arsenal in staat om deze wedstrijden te navigeren. Als dit echter kan worden herhaald, dan is Arteta inderdaad op iets speciaals gestuit. Een team dat zijn zwaarste tests kan doorstaan zonder meerdere sterren? Dat klinkt als een echte, inner-circle kanshebber.
